زان باد
تن را به سـوي دوست رهـا كـردم
برچـوبــه دار ِ تهمـت اش آويخــت
دستِ مــرا كه سـاده جلو مي رفت
ناخوانده در دهان فراموشي ريخت
جويي كه دشنه اي در آن پنهان بود
سرريز شد بـه تشنه گـي ِ دشتِ من
زد آشيانــه مرغ شگفت انگيــزي
با بانگِ ديگـري بـه درخـت مـن
زان باد ، باد ، باد كـه بر در كوفت
چشمــان آتشين اجــاق ام افســرد
من مـانـدم و سياهي و راهـي مانده
وچوبْ دستي يي كه چومن خون مي خورْد
اي باد هاي هَرزه وَز ِِ هَرز انديش!
ديگر سراغ ِ شعله اي اين جـا نيست
جزچوبْ دستي يي ، كـه برآن داده ام
تكيه ، كه تكيه گاهِ دگر پيدا نيست
1346
نَما
1
كوچه خاموش است .
ايستاده سر ِهر پيچ ، سكوتي
با چراغي در دست .
2
مي زند سرزده ، ازجايي سر
بادي پيچنده به خاك وخاشاك
مي زند كوچه به پهلو غلتی
مي كشد باز لحافش برسـر
3
و دراين گوشه « وَ ليگ » ( 1 )
مي تكانددستي .
و در انديشه ي هر برگ اش ، اين بيم ز باد :
« امشب اين جا ، آيا
خبري مي گذرد ؟ »
4
روي يك شاخه ي لرزان « وَ ليگ »
زاغكي ـ همچو شبي گويي .
و در انديشه ي تاريك اش ، سوسويي :
« امشب اين جا ، اي كاش
خبري خواهد شد . »
1346
در ازدحام ِ رنگين
به اكبر
شب ، نم نمك مي بارد
و كوچه ازسر ِ هر تير ِ برق
وا كرده چترهاي سفيد وروشن .
در زير چترها لختي بياساي !
بشكن واژه هاي سرودت .
در ازدحام رنگين بوقلمون ها
سرودصاف بودن كف هاي دست ها
باور نمي شود .
شب ، همچنان مي بارد .
بنشين !
تنها چشم روشن ماه مي داند :
دراين كوچه
هرگز كسي به پشت نمي خوابد .
1347
باران
آسمان باريد .
اين زمين اما ،
هم/چنان دربستر ِبيماري اش ، بي شخم افتاده است .
زندگي در گِل فرومانده است .
حيفِ گاو ِ من كه در دشتِ تهي بي خيش مي گردد
حيفِ بازوي سَتَبر ِ من .
بي گمان اين « سال » ،
بازهم بي خوشه ،
بازهم بي توشه مي ماند.
آسمان !
اي آسمان !
باران !
1347
شگفت انگيز
چه سايه ي خُنَكي ازدرخت مي بارد ،
نگاهِ دشت چه گيراست
و چه گذار ِ دلكشي دارند جوي ورود ،
و بانگِ گوساله
ـ چو پيچكي كه به دور ِ درخت ـ
چه دلنشين به سكوت غروب مي پيچد .
چه مهري با دل من دارد اين هوا امروز !
چه پرده هاي شگفت انگيزي !
روي خرابي خاطر ، زمين ، گندم ، گاو
و روي نعش آب .
1349
زیرنویس ها :
- تی‌تی: شکوفه
- وَلیگ : نام درختی است.
- پَنجي : هنگام ، جا و برنامه ي پخش آب ميان كشاورزان
- لَله : سازي مانند < ني »
- تبَري : طبري ـ آهنگ و آوازي مازندراني
- قاضی‌لَر: ار محلّه هاي شهر هِروآباد ( مركز خلخال )
- ساران ، قيزباخان، اَزنا : نام سه كوه كوچك درپيرامون هِروآباد ( مركزخلخال )
- سِرگين: سوختي كه ازتپاله هاي گاو درست مي كنند.
- وَرزا: گاو نر
- وَنگ : بانگ ـ صداي بلند
- تيكا : پرنده اي به اندازه ي سار
- واشه : باشه ، قوش (پرنده)
- سِنِمار : معماری روُمی که قصر خُوَرنَق را برای نعمان بن منذر ساخت. نعمان برای این که وی کاخی نظیر یا بهتر از آن برای دیگری نسازد، دستور داد تا وی را از فراز کاخ بر زمین افکنند. ( فرهنگ دهخدا)
- شماره ی 2 ( ژنده چین 2- تاکسی ران) در سال 1375 در آلمان سروده شد . در دفتر « دور ِ چهل و هشتم» آمده است.