شعر ِ ژاپن :
ايسا كوباياشي 1763-1827 Issa ( kobayashi 1)
هفت هايكو
اِي غورباغه‌ي كوچك،
هيچ از من ترسي نداشته‌باش
من هستم، من، ايسا!
اِي بچّه‌گنجشك!
از سر ِ راه، از سر ِ راه زود خودت را كنار بكش!
يك اسب دارد مي آيد.
كودكان گريان!
ابرهاي سيلاب‌زا
مثلِ اشباح مي غرّند.
چه‌گونه براي تو من
زماني چنين طولاني را چشم‌به‌راه ماندم
اِي كوك‌كوك ، اِي كوك‌كوك!
به‌سوي من بيا!
بگذار تا با‌هم بازي كنيم،
پروانه‌ي بي‌كس!
حتّي چشمه‌ي من! –
يك قفل، بسته‌است
به‌او ، سرما را !
بوداي بزرگ-
بيني را وام مي‌دهد براي پرواز
به پرستوي كوچك !
زوگاوارا مي‌شي‌سانه 845-903 Sugawara Mishizane
( بيش‌تر به زبان چيني سروده تا ژاپني)
راز ِ جهان
أيا جهان يك خيال است؟
أيا او گوهرمند است؟ بگو -
نه گوهرمند،
نه هم خيال، تاآن‌جا كه دانسته‌ام:
يك چيز است، يك هيچ در چيزي.
ايشي‌كاوا تاكوبوكو
Ishikawa Takuboku 1885-1912
سر‌بازها
آن‌گاه كه به گروهِ
سربازان ، خيره درنگريستم
اندوه مرا فراگرفت:
چه بي‌غم
مي‌رفتند آنان . . .
يوسانو آكي -كو ( شاعره ) 1878-1942 YosanoAki-ko
شاعره
باري ، مرا به‌ياد داشته باشيد:
به جزيره‌ي قلبِ شماها،
در تشنه‌گي
و بدونِ راهِ گريز
تبعيد شده‌ام.
ناتسومه سوزه كي 1867-1916 Natsume Soseki
هايكو
بر كَفِ جوی، سنگ‌ها
چنين مي‌نمايند، كه مي‌جنبند- ، این‌گونه
زُلال، جويِ كوچك.
ساساكي نُبوتسونا 1872-مرگ ؟ Sasaki Nobutsuna
من ِ حقيقی
ما تبديل مي‌شويم.
خويشتن ِ دي‌روزیِ من،
من ِ اِم‌روز -
كدام‌يك بدرستي مي‌تواند
من ِ حقيقي باشد؟
ماسائوكا شيكي 1867-1902 Masaoka Shiki
توفان ِ تابستانی
توفانِ تابستاني، مرا
هرچه كاغذ روي ميز ِ خطابه بود
همه بَررُوفته است.
ساى‌گي‌يو هَشى ( Hōshi Saigyo (1190-1118
آه، که اگر ژرف ، رفته بودم
به‌درون شكاف‌هاى صخره‌يى ِ كوه
و بى دل‌واپسى
از تگاهِ انسان‌ها
با اندوهِ خود، تنها، مى‌ماندم.
()
در كنار ِ راه
آن‌جا كه در سايه‌ى بيد
نهرچشمه ، زلال جارى ست،
برای یک لحظه‌ی کوتاه
درایستاده ام.
()
در تماشاهاى طولانى ِ ژرف
شكوفه ها به‌من صميمانه
نزديك شدند.
ازاين‌روست كه، اكنون كه آن‌ها مى‌افتند،
جدايى ِشان چنين براى من دردآور است.
فوجىوارا ايتاكا ( Fujiwara Ietaka ( 1237-1158
حتّى، در درّه
امواج ِ به‌پاخاسته‌ى اين جوى، نيز
آغاز به خواندن كرده‌اند،
بلبل را به اين سمت بكشان
اي باد بهارىِ وزان از كوه ؟!
يوزا بوزُن (
