بامدادی‌ها
(بخش دوم)
« مازندراني »
خٍشي
بٍشكسّه/دَريچهْ وَر
پَرده ي چاكِ لا
گٍل/وا اِنٍه اَي .
بُوسٍنّي/اٍرٍسي ِِ پَلي
وَرزاي تٍكِ نَجُوسٍّه/واش ، كا اِنٍه اَي .
گُوم/بَيّـٍه/زٍوون
تيسا پِه/چَك و ، وَ لَكْ زَنون
چٍنْگٍر/دَكٍتٍه/قٍوا رٍه دُوجا اِنٍه اَي .
لُوشْكْ رٍه پِه هيرَم كِه صبح ، سَرجِر بَهيه
بُوتٍه كوهِ كَش اُوسار و ، بُوشا اِنه اَي .
52
گفتگو آفتابِ جا
آفتاب !
اِي بيْ چٍمٍرَك/وَرزا !
« شُو لال و ،
تٍلا لال و ،
ستاره لَنگٍه . »
وَنگ ره سَرهادِه !
52
پِگاه
كوهِ پٍشتيم ، آفتابِ وَنگ و وا ئٍه
كَهُو ئٍه آسمون ، كَهُو رُوجا ئٍه
اَبٍر ، تَش/بَهيته/كَمٍلْ كوفا ئه
هَلا نا شُو ئٍه ، نا روز بَنٍما ئٍه
52
آفتابِ لُو/ بِمُو ئَن
هارٍشين ! پِرسائه اَي ، پِرسائه اَي
« كلاج» ر ٍ اَي پَر هدا ، تَشنائه اَي
كٍديم/تا كوهِ بِن دَر زَنٍـّه چٍشمه ؟
سَر/دَرمٍه وَرزائه اَي ، وَرزائه اَي
53
بامداد
صواحي/سَر ٍ
كِلٍه شُونٍه ئو
كُوهِ رُو
ديا ي سرخه/لِـچَك ، تُو ِانه تُو
« وا» خٍينه تَش/تُو
كهَرِِ/اَسبِ جُور
پگاهِ اَي خُومَن ر ٍ چَر ٍنٍه
گٍرٍه/بَزه/دٍم ره تُو دِنٍه
اٍنار ِِ شاخهْ كَش ، اٍنار ِِ تُوتُو.
آفتاب اِنٍه لُو.
53
پگاه
پگاه اَي
اٍسّائه لُوشْكِ سَر لينگ ر ٍ هٍمالٍس
خُو/پٍلِه/آفتاب ! هاي هار ٍس! هار ٍس !
هَر اَتّا وَلگِ تٍك : شِه /وارِِ سُو، رَنگِ سٍروُشٍه
لَم/ بَنٍّسٍّه/ شُو ئِه لَم/ بَهيتٍه/ كيمٍه دَ كُوشْتٍه
53
آهنگِ « الاهه ي ناز»ِ رو
پِگاهونِِ خون
اَي، وِِشٍنٍه ، وِِشٍنٍه
بيم/بَز ٍه/شُو دٍلٍه
پگااهونِِ دُوش ِِ خونِِ چٍپٍّه چٍپٍّه.
هاي ! بٍشكٍسّه/دَسٍّه/چُو !
نِل تَه چٍش بُورِه خُو
سَگِ دٍم/تُو گٍنٍه
مَشتِ چٍش وُونٍه شُو.
اَي
اين اَبر ِِ وار ٍش گٍنه اٍزال ر ٍ بَيرَم
دَو ٍنَـّم « وَرزا» ي دُوش ، تا بينج ِِ خُونٍش
دَ پِجِه تيمٍه/جار.
پِه ر ٍسَم
لُوشْك ر ٍ پِه هيرَم دَر بُورَم
دَكوشَم
دي/بَرِِتٍه/فنـَر.
اِشاكْ اِشاكِ صبحه اَي ، پيره/كوهِ تٍك.
«روجا» ي وَنگه وَنگه كه دياري اَي
چاووشي سَرهٍدا.
شِه/بَزه/وَنُوشه ر ٍ اَي كا دِنٍه « وا»
كيجا سرخه/لـِچَك اَي ، خُوني/جمه ر ٍ
بَشُورد ٍه دِنه وا.
54
دُور/مٍجا
«روجا»ي دُور/مٍجا ! هاي سرخه/روجا !
اٍسا كه
زٍم
بيم
شُو
شُو/چَرون
بَيـٍّه سَر،
اٍسا كه
َدس و دل
چٍش
گٍل
رَنگ
كهنه/گٍر §
بَيـِّه وا،
هار ٍش اٍشناسٍني تٍه مٍره يا نا !
55
اٍتي بَي بُو
اٍتي بَي بُو كه مٍن صٍب ره اَتّا كَش
دَوٍس/بُوم زين ، بي چٍمٍر، بتاجٍـسْ/بُوم
بُورده بُوم ، بُورده بُوم ، اَنّـِه بُورده بُوم
كـه نَتـُونٍسـّه بُـواَم دَگـٍرٍسْ بــُوم
مٍن ، تٍلا وٍ وٍنِه وَنْگووا (1)
تٍلا وَنْگ دِنٍه
تٍلا وَنگ دِنٍه
هَلا خُو/نَشي گٍنه پِره سَم
هَلا لُو/نَشي گٍنه جِر بيَيم
هَلا گٍر/نَوٍسْ گٍنه كه بُوشَم
هَلا نَنٍشا گٍنه كه بُوجَم
تٍلا وَنْگ دِنٍه
تٍلا وَنْگ دِنٍه
تٍلا هاي تٍلا ! خُو پٍلِه/ تٍلا !
چي رٍه وْنگْ دِني با شِه پيتهْ/وَنگ ؟
« بَئُودِه » زَنـٍّه اَمشو تِه تفنگ (· )
مْن تِه وَنگِ دُور بالِِ رنگِ دُور
تٍلا وَنگ دِنٍه
تٍلا َونگ دِنٍه
تازه بُوردٍه كه چٍش مِه هي بُورِه
كيچكهْ/چينه كا شِه كٍلي بُوره
گُو رَمٍه نَكٍن ! تَشْ/وَلٍه نكن !
نازنينْ/شُو رٍ تَلْ/تَله نَكن !
تٍلا وَنگ دِنْه
تٍلا وَنگ دِنْه
تٍلا هاي تٍلا ! ميشكاْ/دلْ/تٍلا !
شُو دَر ٍه هَلا تٍه ر ٍه بَنٍهْ ما
هَلا كُو ِبه صٍب گَرمٍه وٍنِِه لا (· )
تٍلا وَنگ دِنه
تٍلا َونگ دِنه
تٍلا هاي تْلا ! سادهْ/دلْ/تٍلا !
تازه اَتـّا وَقت يا اَتـّا نا وَقت
صٍب هَم ِبموئٍـه درُو بَيّه جَخْت
تْه چٍش ر ٍه دَ و ٍن ، وَنگ وُ وا نَكٍن
مْن تِه نُوم ِِِ دُور ، تِه پِغوم ِِِ دُور
تٍلا وَنگ دِنه
تٍلا وَنگ دِنه
تٍلا هاي تْلا ! پِلٍجٍنْ/تٍلا !
شُونگْ بَيّه تِه وَنگ مُونگِ جور تِه رَنگ
اٍتي بُو كه هر چي فرو بَي بِه بُو
نا شُو دَي بِه بُو نا صٍب بَي بِه بُو
تٍه وُ تٍنِه وَنگ دٍرُو بَي بِه بُو
مْن تِه شُونگِ دُور ، مٍن تِهِ مُونگِ دُور
تٍلا وَنگ دِنه
تٍلا وَنگ دِنه
ديا/وَر اَمّـا شُو و صٍبْ هييا
اَمِه چٍشْ/به/راه- اٍسّانه هَلا
شُو نَاوْنه وِنه سَر بَو ِّ ه يا نا
صٍبْ نَاوْنه وِنه بَنِمِه يا نا
دٍلٍه/وَر هَمْتي سٍروُمّي اَما
اين تٍلا وُ مٍن مٍن و اين تٍلا
مٍن بِد/ْپِلِجٍن وِ بَدْ/پِلِِجا
وِ مٍرهْ دَپْلِتْ با شِه وَنگوُوا
من وِ ر ٍه دَپْلِت با شِه اَرِه/ نا
من و اين تٍلا من و اين تٍلا
اين تٍلا و من من و اين تٍلا
تٍلا وَنگ دِنه
تٍلا وَنگ دِنه
اَمان اِي اَمان
تٍلا وَنگ دِنه
. . .
. . .
من ، تٍلا و وٍنِه وَنْگووا (2)
[ با اَتـّي/جور پايان ]
تٍلا وَنْگ دِنٍَه
تْلا وَنگ دِنٍْه
هَلا خُو/نَشي گٍنه پِره سَم
هَل ا لُو/نَشي گٍنه جِر بيَيم
هَلا گٍر/نَوٍس گٍنه كه بُوشَم
هَلا نَنٍشا گٍنه كه بُوجَم
تٍلا وَنْگ دِنٍه
تٍلا وَنْگ دِنٍه
تٍلا هاي تٍلا ! خُو پٍلِه/ تٍلا !
چي رٍه وْنگْ دِني با شِه پيتهْ/وَنگ ؟
« بَئُودِه » زَنـٍّه اَمشو تِه تفنگ (· )
مْن تِه وَنگِ دُور بالِِ رنگِ دُور
تٍلا وَنگ دِنٍه
تٍلا َونگ دِنٍه
تازه بُوردٍه كه چٍش مِه هي بُورِه
كيچكهْ/چينه كا شِه كٍلي بُوره
گُو رَمٍه نَكٍن ! تَشْ /وَلٍه نكن !
نازنينْ/شُو ر ٍ تَلْ/تَله نَكن !
تٍلا وَنگ دِنْه
ٍْلا وَنگ دِنْه
تٍلا هاي تٍلا ! ميشكاْ/دلْ/ تٍلا !
شُو دَر ٍه هَلا تٍه رٍه بَنٍهْ ما
هَلا كُو ِبه صٍب گَرمٍه وٍنِِه جا
تٍلا وَنگ دِنه
تٍلا َونگ دِنه
تٍلا هاي تٍلا ! سادهْ/دل/تلا !
تازه ، اَتـّا وَقت ، يا اَتـّا نا وَقت
صْب هَم ِبموئٍـه دْرُو بَيّه جَخْت
تْه چْش رٍه دَ وٍن ، وَنگ وُ وا نَكٍن
مْن تِه نُومِِِ دُور ، تِه پِغومِِِ دُور
تٍلا وَنگ دِنه
تٍلا وَنگ دِنه
تٍلا هاي تٍلا ! پِلٍچٍنْ / تٍلا !
شُونگْ بَيّه تِه وَنگ مُونگِ جور تِه رَنگ
اْتي بُو كه هر چي فرو بَي بِه بُو
نا شُو دَي بِه بُو نا صٍب بَي بِه بُو
تْه وُ تْنِه وَنگ درُو بَي بِه بُو
مٍن تِه شُونگِ دُور مٍن تِه مُونگِ دُور
تٍلا وَنگ دِنه
ٍْلا وَنگ دِنه
ديا وَر اَمّا بي سر و صدا
شو و صب هييا كا كٍنٍّنه كا
وِ ، شُونه دٍلٍه وِ ، اِنٍه ديا
نا شُو پٍرْسٍنه : رضا ! كٍي بُورَم
نا صٍب پٍرْسٍنه : تٍلا ! كِي بي اَم
دله/وَر هَمتي سٍرُومّي َاما
اين تٍلا و مٍن مٍن و اين تٍلا
مٍن بِدْ/پِلِجْن وِ بَدْ/پِلِجا
وِ ، مٍره دَپْلِت با شِه وَنگووا
مٍن وِره دَپْلِت با شه اَره ، نا
اين تٍلا و من من و اين تٍلا
مٍن و اين تٍلا من و اين تٍلا
تٍلا وَنگ دِنه
تٍلا وَنگ دِنه
اَمان اِي اَمان
تٍلا وَنگ دِنه
آفتاب
و
و ِ
صٍبْ بَاوْتٍنه بَو ِّه اِنٍه و ِ
صٍب كه بَزو تِه ، پَس كُوبِه و ِ ؟
آفتابا ! تِه سَر جِر دَره چِه ؟
هارْشَم ! كوُبِه و ِ ؟ پَس كُوبِه و ِ ؟
اشاره:
ـ پَنجي : هنگام ، جا و برنامه ي پخش آب ميان كشاورزان
ـ لَله : سازي مانند < ني »
ـ تبَري : طبري ـ آهنگ وآوازي مازندراني
- گِر ِه
- < تِه تفنگ بئودِه زَنّه > يعني اشتباه كنّي . اَتّا مَثَل كه ويشتر أمل ِ دله گننه .
- < بَئودِه> اَتّاروستاي اسمه .
ازگشت به فهرست همه‌ی نوشته‌ها یازگشت به فهرست این نوشته